Znajdujący się w północno-wschodniej części Afrykańskiego kontynentu, Egipt skupia swoje istnienie wzdłuż rzeki Nilu. Znajduje się tam całe rolnictwo, przemysł chemiczny i ludność, jaką ten kraj posiada. Aktualną stolicą państwa jest Kair. Z bogactw mineralnych Egiptu największe znaczenie mają ropa naftowa i fosforyty. Ropa naftowa pochodzi ze złóż na zachodzie półwyspu Synaj oraz z nowych pokładów w szelfie Zatoki Sueskiej, wzdłuż wybrzeża śródziemnomorskiego, a także z obszaru Pustyni Zachodniej, przy granicy z Libią. Ważną rolę w przemyśle odgrywa kanał sueski i ropociąg Sumed. W Egipcie działają 44 polskie przedsiębiorstwa. Największym polskim przedsiębiorstwem tam działającym jest Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo. (1)
Kanał Sueski Oddziela Półwysep Synaj od kontynentu Afrykańskiego i łączy morze śródziemne z zatoką Sueską. Po wielu problemach politycznych (Egipt Był wtedy częścią Imperium Osmańskiego) powstał w końcu w 17 listopada 1869r. Od tego czasu liczba dóbr, które rocznie przepływają przez kanał, stale rośnie. W latach 2014-2015 przeprowadzono modernizację dzięki której wybudowany został drugi kanał, równoległy do pierwszego (Rys. 1). Powstanie drugiego koryta ma zwiększyć przepustowość, liczbę przepływających statków i dochód dla państwa o 50%. Projekt ten określa się jako Nowy Kanał Sueski. (2)
Ze względu na swoje ograniczenia (ok. 1 000 stóp w najwęższym miejscu) Kanał Sueski nie obsługuje największych tankowców klasy VLCC oraz ULCC. Aby mimo tych utrudnień wykorzystywać go do skrócenia trasy transportowej wybudowano w 1977 roku rurociąg Sumed łączący Ajn Suchna nad Zatoką Sueską z portem Sidi Kerir nad Morzem Śródziemnym. Rurociąg ma długość 320 km i może przesyłać do 2,3 mln baryłek ropy naftowej dziennie. (1)
Standardem stało się używanie jednostki „Baryłek na dzień” oznaczaną jako BPD, B/D lub BBL/D. Określa się nią wielkość wydobycia ze złoża. Jednostka została stworzona w 1866 roku w Pensylwanii, Ameryce. W tabeli użyto jednostki MBBL/D czyli wydobycie w tysiącach baryłek dziennie. (1)
Rys. 1 Budowa drugiego kanału (2)